ເສື້ອກັນຝົນມີຕົ້ນກຳເນີດມາຈາກປະເທດຈີນ.ໃນສະໄໝລາຊະວົງໂຈ່ວ, ຜູ້ຄົນໄດ້ນຳໃຊ້ພືດສະຫມຸນໄພ “ficus pumila” ເພື່ອເຮັດເສື້ອກັນຝົນເພື່ອປ້ອງກັນຝົນ, ຫິມະ, ລົມແລະແດດ.ເສື້ອກັນຝົນປະເພດດັ່ງກ່າວມັກຈະເອີ້ນວ່າ "ເສື້ອກັນຝົນ".ເຄື່ອງມືຝົນທີ່ລ້າສະໄຫມໄດ້ຫາຍໄປຫມົດໃນຊົນນະບົດໃນຍຸກປະຈຸບັນ, ແລະໄດ້ກາຍເປັນຄວາມຊົງຈໍາຖາວອນກັບການພັດທະນາຂອງຍຸກສະໄຫມ.ຄວາມຊົງຈໍາແມ່ນບໍ່ສາມາດລົບລ້າງໄດ້, ເຊິ່ງຈະປາກົດຢູ່ໃນໂອກາດສະເພາະໃດຫນຶ່ງເພື່ອສໍາຜັດກັບອາລົມຂອງເຈົ້າ, ແລະເຈົ້າຈະຈື່ຈໍາມັນໂດຍບໍ່ສະຫມັກໃຈແລະຊັດເຈນ.ຄວາມຊົງຈໍາໄດ້ຮັບຄ່າຫຼາຍກັບປີ.
ໃນເຂດຊົນນະບົດໃນຊຸມປີ 1960 ແລະ 1970, ເສື້ອກັນຝົນເປັນເຄື່ອງມືທີ່ຂາດບໍ່ໄດ້ໃນການອອກໄປເຮັດວຽກເຮັດໄຮ່ເຮັດວຽກຂອງທຸກຄອບຄົວ.ໃນມື້ທີ່ມີຝົນຕົກ, ປະຊາຊົນຕ້ອງເຝົ້າລະວັງນ້ຳໃນທົ່ງນາ, ບໍ່ຕັນທາງນ້ຳອ້ອມເຮືອນແລະສຽບນ້ຳຮົ່ວທີ່ຫລັງຄາ......ບໍ່ວ່າຝົນຈະຕົກໜັກປານໃດກໍຕ້ອງໃສ່ໝວກຝົນຢູ່ສະເໝີ. ໃສ່ເສື້ອກັນຝົນ ແລະ ມຸ່ງໜ້າເຂົ້າສູ່ລົມພາຍຸ.ໃນເວລານັ້ນ, ຈຸດສຸມຂອງປະຊາຊົນແມ່ນຢູ່ໃນການໄຫຼຂອງນ້ໍາ, ໃນຂະນະທີ່ເສື້ອກັນຝົນທີ່ງຽບສະຫງົບໄດ້ຊ່ວຍໃຫ້ປະຊາຊົນຕັນຝົນຈາກທ້ອງຟ້າ.ຝົນໄດ້ຕົກໜັກຂຶ້ນຫຼືເບົາກວ່າ, ຄືກັບລູກທະນູແຫຼມ, ແລະເສື້ອກັນຝົນເປັນຄືກັນກັບໂລ້ປ້ອງກັນລູກສອນຝົນຈາກການຍິງເທື່ອແລ້ວເທື່ອລະເທື່ອ.ຫຼາຍໆຊົ່ວໂມງຜ່ານໄປ, ເສື້ອກັນຝົນທີ່ປົກຄຸມຢູ່ດ້ານຫຼັງກໍ່ຖືກຝົນຕົກ, ຄົນໃສ່ໝວກກັນຝົນ ແລະ ເສື້ອກັນຝົນໄດ້ຢືນເປັນຮູບປັ້ນຢູ່ໃນທົ່ງນາ ທ່າມກາງລົມ ແລະ ຝົນຕົກ.
ຫລັງຈາກຝົນຕົກມາແລ້ວ, ຄົນທັງຫຼາຍໄດ້ແຂວນເສື້ອກັນຝົນທີ່ມີຝົນຕົກຢູ່ຂ້າງກຳແພງບ່ອນທີ່ມີແດດ, ເພື່ອໃຫ້ແສງຕາເວັນໄດ້ສ່ອງແສງຊ້ຳແລ້ວຊ້ຳອີກ, ຈົນເສື້ອກັນຝົນຫ່ຽວແຫ້ງ ແລະຫຍ້າຫຼືເສັ້ນໄຍຕົ້ນປາມກໍອ່ອນເພຍ.ເມື່ອຝົນຕົກຕໍ່ໄປ, ປະຊາຊົນສາມາດໃສ່ເສື້ອກັນຝົນທີ່ແຫ້ງແລະອົບອຸ່ນເພື່ອເຂົ້າໄປໃນລົມແລະຝົນ.
“ໝວກກັນຝົນສີທອງ ແລະ ເສື້ອກັນຝົນສີຂຽວ”, ໃນລະດູການຜະລິດກະສິກຳທີ່ຫຍຸ້ງກ່ຽວກັບລະດູໃບໄມ້ປົ່ງ, ຄົນໃສ່ໝວກກັນຝົນ ແລະ ເສື້ອກັນຝົນສາມາດເຫັນໄດ້ຢູ່ທົ່ວທຸກແຫ່ງໃນທົ່ງນາ.ເສື້ອກັນຝົນໄດ້ປົກປ້ອງຊາວກະສິກອນຈາກລົມແລະຝົນ.ແຕ່ລະປີ, ຊາວກະສິກອນໄດ້ຮັບການເກັບກ່ຽວຫມາກຜົນໄດ້ຮັບ.
ດຽວນີ້, ເສື້ອກັນຝົນແບບ coir ແມ່ນຫາຍາກແລະຖືກແທນທີ່ດ້ວຍເສື້ອກັນຝົນທີ່ອ່ອນກວ່າແລະໃຊ້ໄດ້ຫຼາຍກວ່າເກົ່າ.ບາງທີ, ມັນຍັງສາມາດພົບເຫັນຢູ່ໃນເດີ່ນກະສິກໍາໃນເຂດພູດອຍຫ່າງໄກສອກຫຼີກຫຼືພິພິທະພັນໃນຕົວເມືອງ, evoking ຄວາມຊົງຈໍາອັນເລິກເຊິ່ງຂອງທ່ານແລະຊ່ວຍໃຫ້ທ່ານຟື້ນຟູຄວາມປະຫຍັດແລະຄວາມງ່າຍດາຍຂອງລຸ້ນກ່ອນ.
ເວລາປະກາດ: Feb-18-2023